“Vroeger waren dominees opiniemakers, die rol is nu overgenomen door columnisten, cabaretiers, schrijvers, journalisten, politici en wetenschappers. Zij ontmaskeren, houden de boel bij elkaar en zeggen hoe het zit”. Dat vindt Abeltje Hoogenkamp. Zij is als stadspredikant verbonden aan de Protestantse Kerk Amsterdam en ze bedacht dat het spannend zou zijn om mensen met ‘bewezen preekpotentie’ te vragen een kansel in een kerk te beklimmen. Niet om een lezing te houden, maar om voor één keer de beproefde vorm van een kerkdienst te volgen. Om te zingen, te lezen, te bidden en te collecteren. De spraakmakende mensen die meedoen aan het project worden niet uitgekozen om hun geloofsovertuiging of kerkelijkheid, maar omdat ze zich op een onverwachte en dappere manier in het publieke debat mengen.

Na discussies binnen de kerk of leken wel mochten preken, en buiten de kerk of leken wel wilden preken ging in november 2008 de eerste reeks van ‘De Preek van de Leek’ van start in de Singelkerk in Amsterdam. De bezoekers varieerden van studenten die voor het eerst een kerk binnenliepen, mensen die er na jaren weer eens zitting namen, tot vaste kerkgangers. ‘De Preek van de Leek’ vond haar ritme ieder najaar in oktober en november, vijf zondagen om 17:00 uur, allemaal te gast in een bijzonder kerkgebouw. Niet met een theoloog, maar met een leek die in een persoonlijk verhaal in een eeuwenoude formule een beetje boven zichzelf uitstijgt. Weliswaar zijn de leken op hun eigen manier allemaal gewend om publiek op te treden, in ‘De Preek van de Leek’ zullen ze zich kwetsbaar moeten durven opstellen. Ze spreken niet vanuit hun functie of verantwoordelijkheid, maar vanuit hun persoonlijke drive.